Czapski Sebastian († 1699), kasztelan chełmiński, syn Piotra, dziedzica Bękowa, i Heleny z Konopackich, ożeniony z Magdaleną Wilczyńską, był właścicielem Górnej Grupy w pow. świeckim, Rywałdu i Mełna w pow. grudziądzkim. Za młodu wraz z bratem Franc. Mirosławem brał wydatny udział w walkach ze Szwedami, zwłaszcza pod Człuchowem. Marszałkował sejmikowi generalnemu 1681. Napracował się dużo na sejmach: 1668 r. dwukrotnie, 1669 dwukrotnie, 1672 na wiosennym, 1676, 1678, 1681, 1683, 1685; w r. 1680 zasiadał w komisji skarbu pruskiego; 1687 jeździł w deputacji do króla. Z chorążego chełmińskiego r. 1685 po Kazimierzu Zawadzkim podkomorzy malborski, złożył tegoż roku przysięgę krajową na sejmiku grudziądzkim. Był tegoż roku członkiem jakiejś komisji, złożonej przez administratora chełmińskiego, sufragana Skotnickiego, i deputatem do boku królewskiego dla obrad publicznych w sprawie wojny tureckiej. W r. 1689 wybudował w rywałdzkiej swej majętności kościół, konsekrowany przez powyższego sufragana. W r. 1696 generał malborski uchwalił przeznaczyć Cz-mu dochody starostwa kiszporskiego z uwagi na wielkie zasługi jego, z wdzięczności »in vim satisfactionis«. Na tymże sejmiku stany pruskie, zniecierpliwione dłuższymi sediswakancjami, przystąpiły na własną rękę do obsadzenia ich, i przy tej sposobności dostała się Cz-mu, który w tym czasie był marszałkiem sądów kapturowych województwa malborskiego, kasztelania elbląska, co oczywiście znaczenia mieć nie mogło; otrzymał wszakże z nadania królewskiego w początkach r. 1698 po Wł. Łosiu kasztelanię chełmińską. Niedługo się nią cieszył, umarł bowiem 4 III 1699. Pochowany w nowskim kościele oo. bernardynów przed ołtarzem Trójcy św. Pozostawił synów: Piotra Jana, wojewodę pomorskiego, Franciszka, scholastyka chełmińskiego, i Melchiora, miecznika pruskiego.
Archiwum gdańskie: Akta grodzkie Abt. 14, nr 18, Bl. 212 n.; Akta kośc. radzyńskiego; Niesiecki; Lengnich, Gesch. Preuss. Lande, VIII 213, 253, IX 52, 61 i Beyl. p. 12; Flanss, Famil. Nachr. w »Mwd. Ztschr.«, H. 5, II Abt.; Fankidejski, Obrazy cudowne, 95; Märcker, Gesch. Kreis Schwetz, 206; Czaplewski, Senatorowie, 21 i 39; Kościński, Kościoły i kapl. w Nowem, 1897, 125; tenże, franciszkanie i bernardyni w Nowem, 54 i 107.
Ks. Alfons Mańkowski